سیفی

هو سیفی البخاری  ، العروضی  .شاعر من أهل بخارى  ، رحل الى الری وهراة وتعلم بها على علی شیر  .توفی سنة 898 هـ  ، وله (دیوان شعر)  .

من شعره  :

تا بنقد جان مه خباز من نان میدهد***عاشق بیچاره نان میگوید وجان میدهد

وله أیضاً  :

بوى پیراهن یوسف ز جهان گم شده بود***عاقبت سر گریبان شما بیرون کرد

وله أیضاً  :

دلا وصف میان نازک جانان من گفتى***نکور فتى حدیثى أزمیان جان من گفتى

وله أیضاً  :

سوخت شمع أول شب أز غم یار***کرد تیغش جدا سر أز تن زار

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 2 ص486 و487  ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/146 و147  ، تذکرة نصرآبادى (فارسی) ص513  . هفت اقلیم (فارسی) 3/435  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج29 ص767  ،  فرهنگ سخنوران (فارسی) ص284  .